1. در کنار عنوان مقاله، معادل رایج انگلیسی آن نوشته شود.
2. برای اشخاص پس از عنوان (محل تولد، سال تولد، محل وفات و سال وفات) مثال:
احمد خان،سید (دهلی 1817- علیگره 1898)

3. پس از عنوان مقاله شناسه مدخل آورده شود. شناسه مدخل، جمله ایی اسمیه است که شرح کوتاه و کاملی از مدخل ارئه دهد مثل:
احمد خان، سید
مشهور به سر سید احمد خان، پیشتاز نهضت اصلاحات در شبه قاره
فدائیان اسلام، گروه اسلام گرای ایرانی به رهبری نواب صفوی در دهه 1940 م .

4. نام های خاص مانند: احزاب، موسسات، نهادها، جنبش ها و جماعت ها لازم است که نام اصلی آن به همراه معادل انگلیسی آن در پاورقی آورده شود مانند:
جبهه نجات اسلامی (الجبهة الاسلامیة للانقاذ/Islamic Salavation Front FIS )
حتی اگر آن نام خاص به همان شکل اصلی به کار رود باید در ترجمه انگلیسی مقاله با نامی که در زبان انگلیسی بدان شناخته می شود، آورده شود مانند: اخوان المسلمین که در فارسی به همین نام معروف است و در متون انگلیسی Muslim Brotherhood شناخته می شود.
5. از آنجا که دانشنامه به زبان انگلیسی منتشر می شود ضروری است تاریخ میلادی در کنار تاریخ های اسلامی آورده شود.
6. مآخذ در داخل مقاله ذکر شود. به اين صورت که مولف یا نام نویسنده اثر و شماره صفحه آن را ذکر کند و یا برای سهولت کار به هريک از منابع خود شماره بدهد و در داخل متن به ذکر شماره اثر و شماره صفحه بسنده کند. ضمنا توجه به این نکته ضروری است که ارجاع به منابع در داخل متن باید تنها در مورد نکته های مناقشه برانگیز انجام شود.
7. از آنجا که دانشنامه به انگلیسی منتشر می شود لازم است ارجاع به منابع به زبان اصلی آن باشد نه به ترجمه آن.
8. در صورت لزوم از ارجاع « نیز نگاه کنید به» در داخل مقاله و همچنین در پایان مقاله استفاده شود.
9. نام کتاب ها در متن مقاله و در لیست منابع ایرانیک شود.
10. نام و مشخصات منابع بر اساس شیوه کتاب شناسی پیوست می باشد.
 11- استفاده از دائره المعارف های عمومی در نگارش مدخل ها قابل قبول نیست و در صورت استفاده مقاله رد خواهد شد. در موارد خاص، استفاده از داده های دائره المعارف های تخصصی، مانند دائره المعارف بزرگ شوروی، که خود منبع معتبر برخی از داده ها هستند، مانعی ندارد.